انان که روز جهانی کارگر را تجلیل مینمایند آیا به فکر این هستند که در افغانستان به چه تعداد اشخاص بیکار هستند و یا به بهانه تجلیل و گرد همائی از روز جهانی کارگر و همسال این مسائیل منافع شخصی و سیاسی خود را در نظر میگرند
یازدهم ثور مصادف هست به روز جهانی کار که در این روز گاریگران گرد هم جمع میشوند و از روزشان تجلیل میکنند که خوشبخت ترین ، زیباترین و با اقتصاد ترینی ممالیک کشور است که تمام مردم آن از روز جهانی کار استقبال کرده و آن روز را باهم جشن میگیرند
در افغانستان بالای نصف نفوذ مردم بیکار هستند در حال از روز جهانی کار تجلیل شد که صدها نفر در حال که پرچم ها با شعار های ضد بیکاری در دست داشتند در حال تظاهرات در جاده ای به طرف پارلمان کشور بودند
این در حال است که معضل بیکار در جامعه ناحنجاری های را بوجود اورده است که بین مردم نگران کننده بنظر میرسد
هزارن دختر جوان و نوجوان نسبت عدم زمینه اشتغال دست به گدای میزنند و در جاده های شهر کابل بخاطر به دست اوردن دو افغانی دها مرد نامحرم دستان آنان را لمس می نمانید که این لمس کردن ها و از این راه پول به دست اوردن خود باعث فساد میگردد
هزاران مرد سال خورده ای که نیاز به استراحت دارند هنوز در چهار راه در فلکه ها منتظر جوالی گیری هستند و هزاران شخص دیگر که زحمت به ادامه تحصیل بخرج دادند بعد از پایان تحصیل باز هم دست به کار های شاقه قالین بافی میزنند
قابل یاد اوری اینکه بازنمودن گره مشکلات بوجود امده از ناحیه بیکاری و حل این معضل تنها در دست دولت نیست بلکه نیاز به دست های مبارک و مشوره عالمان دینی نیز دارد اما در این اواخر یک تعداد از عالمان دینی به جای وضع نمودن قانون برای کار و نجات دادن مردم از فقر و تهی دستی قوانین وضع نمودند که به مشکلات مردم بازهم افزودند
اگر عالمان دینی بجای قانون احوال شخصیه شیعیان و دها قوانین شهوت برانگیز دیگر قوانین وضع می نمودند که به اساس آن زمینه اشتغال برای مردم فراهم میشود شاید باعث جریحه دار شدن احساسات مردم در بین جامعه نمیگردیدند
ba salam araaf jan parsa wblag shoma khilee ghashng ast. agr khasti az wblag bandaham didan nmaid. tashkur azshoma.www.parandaz.blogspot.com hasanzade89@yahoo.com
ReplyDeleteسلام آقای بزرگوار، عارف پارسا؛ تمام پستهای ارسالیت را خواندم، رویهمرفته به موضوع معضلات اجتماعی پرداخته ای، اینها همه مشکلاتی هستند که فقط از فقر سرچشمه می گیرند. جرایم، خشونت، نادانی، بیسوادی، تولید مواد مخدر، بی تربیتی های اجتماعی و هر معضلی را که در جامعه می بینیم همه و همه ناشی از فقر است. فقر در افغانستان فقر طبیعت است که ما با فکر کردن نمی توانیم با این فقر مبارزه کنیم، مگر اینکه خود را در تعادل با طبیعت قرار بدهیم. خیال پردازی در اذهان مردم ما زیاد است که می گویند افغانستان در اصل کشور غنی ای است اما تمام ذخایر آن دست نخورده باقی مانده است. اگر شما واقعاً از جغرافیای افغانستان آگاهی داشته باشید این کشور دارای اقلیم خشک، بی باران و بیابانی است. طبیعتاً این کشور بیابانی بصورت درست گنجایش بیش از ده ملیون نفر جمعیت را ندارد، در حالیکه جمعیت آن به ۳۳ ملیون نفر رسیده است و هنوز هم به سرعت در حال افزایش است. تنها چاره ای که ما برای بیرون رفت از این تنگنا داریم کنترول رشد جمعیت می باشد. ضرور نیست که هر انسانی حتماً از خودش اولاد بجا بگذارد. اگر نیمی از مردم ما نخواهند که در زندگی اولاد دار شوند و بقیه هم بیشتر از یک یا دو تا اولاد به دنیا نیاوردند حد اقل این مشکلات را برای نسلهای بعدی بجا نخواهیم گذاشت.
ReplyDeletehttp://jahaname2n2.blogfa.com/